Reis 161, 2018, Zuid - Oost Frankrijk

Verslag van reis 161 naar Frankrijk van 1 juni tot 3 juli 2018

Campings: Le Parc de la Bastide in St. Rémy-de-Provence, Verdon Parc in Gréoux-les-Bains en Le Petit Liou in Baratier.

St. Rémy-de-Provence.Een sfeervol stadje van waaruit we interessante plaatsen als Avignon, Arles en Les Baux bezochten en ook de Camarque. Avignon: Met een stadstreintje maakten we een ritje door het oude ommuurde stadsdeel met als hoogtepunten het pauselijk paleis en de vaak bezongen Pont d’Avignon.     

Arles: een boeiende stad vanwege de Romeinse bouwwerken zoals het imposante amfitheater en de arena.Les Baux-de-Provence is een prachtig, hooggelegen stadje in de Alpilles.We maakten een tocht door de Camarque, en zagen de witte paarden en zwarte stieren en ook groepen flamingo’s en op de rijstvelden kleine zilverreigers en zwarte ibissen. Dit uitstapje werd ‘s middags vanuit Les Stes-Maries-de-la-Mer vervolgd met een boottochtje over de Middellandse Zee en een stukje Petit Rhône. Als je op een nieuwe camping komt, moet je vaak eerst even wennen. Wennen aan het plekje, aan de buren, het sanitair etc.Op de camping in St. Rémy-de-Provence kon één van onze reisgenoten maar niet wennen aan het plekje. Pas na 3 keer verhuisd te zijn vond hij een acceptabele plek. De ene plek was te modderig, de volgende bleek al gereserveerd te zijn, de derde had te veel schaduw en te nat. Uiteindelijk werd met behulp van de medecampeurs aan de voortentstokken en de mover verhuisd naar de vierde plek. Kennelijk voldeed deze plek aan de hoog gestelde eisen. Wat was het nou daar op die camping in St Rémy? ‘s Nachts werd een kort “tjuuk” gehoord en het werd voortdurend herhaald de hele nacht door. Aanvankelijk werd gedacht dat het een dwergooruil was tot een fransman vertelde dat het een crapaud was, een vroedmeesterpad (Alytes obstetricans). Op de volgende camping in Gréoux-les-Bains werd ‘s avonds weer datzelfde geluid gehoord. Jaap werd ervan verdacht de pad stiekem meegenomen te hebben onder zijn caravan. Maar als je goed luistert, is het geluid toch iets anders iets minder kort. Dus toch een dwergooruil. Ook op de derde camping weer datzelfde geluid: ook een dwergooruil. Behalve de eenvoudige roep van deze kleine uil werd op elke camping het zeer gevarieerde lied van de nachtegaal gehoord. Vincent van Gogh heeft maar een paar jaar vertoefd in de Provence n.l. in Arles en St. Rémy-de-Provence. De fransen vonden hem maar een rare snuiter. Ondanks allerlei vreemde capriolen was hij toch zeer productief en maakte in die tijd zo’n 300 tekeningen en schilderijen. Later begon de kunstwereld hem te ontdekken en nu is in beide plaatsen veel te vinden over Vincent van Gogh.

Gréoux-les-Bains. (Haute Provence)

Verdon Parc is een **** camping met alles er op en er aan. Voor sommigen wel een beetje teveel er aan. Maar goed, we stonden er op een apart veldje. Eén caravan stond met de “rug” naar de andere caravans, maar dat was niet symbolisch bedoeld. Er was een mooi zwembad met een niet zo veilige glijbaan. Dat heeft Jaap tot zijn schade ondervonden. (Zie later). We maakten tochten naar Valensole met in de omgeving uitgestrekte lavendelvelden. Jammer was dat de lavendel nog niet helemaal in bloei stond. Via Riez reden we naar Moustiers-Ste-Marie. Deze plaats wordt tot “de mooiste dorpen van Frankrijk” gerekend. Opmerkelijk is hier de 220 m lange ketting tussen 2 rotsen met in het midden een vergulde ster. Een bezoek aan de Gorges du Verdon mag natuurlijk niet ontbreken. Het is uniek voor Europa. De Verdon heeft in de loop van de tijd een kloof van tussen de 250 en 700 m diep uitgeslepen in de ruige kalksteenrotsen om daarna uit te monden in het Lac de Ste Croix.Tot slot van ons verblijf op Verdon Parc hebben we nog een tocht gemaakt met een elektrische boot op de Verdon waar de gorges wat minder diep waren maar wel heel mooi. Acht wat oudere personen en een hond in een elektrisch aangedreven bootje van 4 meter, hoe ziet dat eruit?

Er was ook een bijzondere gast mee: Kody, de hond van Albert, een Duitse Pinscher van 7 jaar. Dapper heeft hij vrijwel alles mee gedaan. Autoritjes over hoge cols en door diepe dalen, boottochten, stedentrips. Hij deed het fantastisch en iedereen vond dat hij zich netjes had gedragen.

Dat caravanopstapjes nog wel eens voor problemen kunnen zorgen is bekend. Kees had op een keer het opstapje bij zijn caravan wat te veel eenzijdig belast en hij kwam daardoor wat ongelukkig ten val waardoor hij zich blesseerde. Nog veel erger was het ongeval dat Jaap overkwam. Op de camping Verdon Parc was een prachtig zwembad met diverse glijbanen, ook één met veel bochten. Jaap ging de uitdaging aan, maar dat liep bijna verkeerd af. Hoe het allemaal in zijn werk ging is niet bekend, maar Jaap belandde met een bloedende hoofdwond en nog wat kwetsuren bewusteloos onder aan de glijbaan. Omstanders hebben hem op het droge gebracht en de ambulance gebeld. Met de ambu werd Jaap naar het ziekenhuis in Manosque gebracht. Kees en Wim in de auto er achteraan, dwars door Manosque met de knipperlichten aan en luid toeterend.Jaap moest een nacht in het ziekenhuis blijven. Hij had gelukkig geen hersenschudding en mocht met hechtingen de volgende dag weer naar de camping. De wond werd elke twee dagen opnieuw van een verband voorzien door een verplegende. Gelukkig heeft Jaap er verder niets aan overgehouden en kon alles weer mee doen. Maar we waren allemaal wel erg geschrokken en spraken af geen risicovol gedrag meer te vertonen. De val die Albert maakte was niet ernstig, eerder vermakelijk. Samen met Kees en Ineke zat hij een biertje te drinken op een terrasje in de smalle hoofdstraat van Gréoux-les-Bains. Zijn hond Kody had hij met zijn riem vastgemaakt aan de poten van het stoeltje waar hij op zat. Plotseling zag Kody een andere hond aankomen en stoof er op af. En ja hoor de stoel werd omver getrokken en Albert ging tegen de vlakte, languit midden in de hoofdstaat van Gréoux. Na wat hilariteit keerde de rust spoedig weer. Gelukkig was het tafeltje met drankjes blijven staan.

Baratier.

Le Petit Liou was een ***camping bij Baratier in de omgeving van Embrun en van het Lac de Serre Poncon. We wilden een tocht maken om het meer. Eerst naar Reallon en het hooggelegen meertje van St. Apolinaire met prachtige uitzichten. Maar de rondtocht kon niet volbracht worden want de weg was door een plotselinge aardverschuiving geblokkeerd. We hebben Mont Dauphine bezocht, een hoog en strategisch gelegen fort bij Guillestre en daarna naar het hoogste permanent bewoonde dorp van Frankrijk St. Véran op ruim 2000 m. Omdat we toch in de buurt waren zijn we ook nog even doorgereden naar Italië via de Col Agnel (2744 m) Het was er bewolkt en koud 12 graden Celsius.

Bij l’Argentiere is een oude zilvermijn. Er werd niet alleen zilver maar ook lood gedolven. Met de helm op werd de mijn bekeken en we waren onder de indruk van de moeilijke omstandigheden waaronder in de middeleeuwen en later ook in de 18de en 19de eeuw gewerkt moest worden.

Over het weer kan ik kort zijn. In de Provence was het weer wat van slag, zeiden de Fransen. Maar wij konden dankzij de voor de Provence gematigde temperaturen veel activiteiten doen. Opmerkelijk was dat het op de camping bij Baratier (Embrun) af en toe flink kon waaien. Overigens zijn we over het geheel genomen gezegend met heel goed weer.

Elke zondag werden 2 kerkdiensten beluisterd waarin verschillende gereformeerde predikanten voorgingen. De preken gaven vaak aanleiding tot goede gesprekken.

Kees die de leiding had en deze reis ook heeft voorbereid en een boekje met gegevens over de campings en de omgeving ervan had gemaakt, opende op 1 juni op christelijke wijze deze reis en sloot deze op 3 juli ook zo af. Daarna zongen we nog samen “Dankt, dankt nu allen God”.

Op deze reis hebben we veel gezien wat de creatieve mens in de loop der eeuwen tot stand heeft gebracht, maar we zijn vooral ook weer onder de indruk gekomen van Gods creativiteit, van wat Hij tot stand gebracht heeft en nog in stand houdt. We zijn God dankbaar voor de goede en vriendschappelijke manier waarop we deze reis met elkaar hebben opgetrokken en ook voor de hulp die we elkaar konden geven. We voelden ons in Christus met elkaar verbonden. Samen zijn we weer een stukje verder gekomen op de reis naar onze eindbestemming, die al bereikt is door hen die ons zijn voorgegaan. In Christus blijven we ook met hen verbonden.

Albert